Langdurig laag eiwit voeren van melkvee

De taakstelling voor de melkveehouderij is om in 2030 tientallen procenten reductie van zowel ammoniak (NH₃) als methaan (CH₄) gerealiseerd te hebben. Voor een forse daling van de NH₃ emissie op de korte termijn lijkt het de weg voorwaarts (naast andere mogelijke maatregelen) om het ruw eiwit (RE) gehalte van het rantsoen te verlagen, waarbij zowel een lagere NH₃ emissie uit stallen als bij aanwending van de drijfmest wordt gerealiseerd. Onder het mom van, wat er niet in gaat, komt er ook niet uit, is dus een forse daling van NH₃ emissie te realiseren. Het principe geldt voor iedere vorm van bedrijfsmanagement of voedselproductiesysteem. De RE-verlagende maatregelen kunnen mogelijk ook een reductie van de CH₄ emissie realiseren ook al kan dat slechts een deel van de taakstelling voor CH₄ reductie zijn.

Effecten op gezondheid en productie

In de praktijk blijft er de vrees om drastisch minder RE te voeren vanwege eventuele effecten op de productie en gezondheid van de melkkoe. Bovendien kan het met het huidige management lastig zijn om tot een dergelijk laag RE rantsoen te komen. Een drempel tot het verlagen van het RE gehalte in rantsoenen is onder andere een gebrek aan kennis, en dan met name kennis over de eventuele lange termijn effecten. De voer leverende sector erkent zelf ook het belang om dit onder gecontroleerde omstandigheden in detail te onderzoeken. In de PPS Feed4Foodure-III is dan ook een dierproef gestart voor een lange periode waarin verschillende contrasterende RE niveaus met elkaar vergeleken worden (met een doel van 16.0% RE in het rantsoen als controle behandeling, wat dicht bij de huidige praktijk ligt, en doelen van 13.3 en 14.7% RE als NH₃-verlagende behandelingen). Dit geeft een verwachte verlaging van NH₃ ten opzichte van de huidige praktijk van ruim 15% (uitgaande van een reductie van 165 naar 150 g RE/kg DS), afhankelijk van het effect op de N-benutting door de melkkoe. Dit onderzoek, uitgevoerd door Wageningen University en Research, is nodig om een principieel punt te kunnen maken rondom het wel of niet permanent kunnen hanteren van laag RE rantsoenen.

Wat onderzoeken we?

Dit project, onderdeel van Feed4Foodure-III draagt bij aan een reductie van met name de NH₃ emissie maar mogelijk ook aan de CH₄ emissie, door middel van het voeren van een laag eiwit niveau in het rantsoen van melkvee.

Het doel van dit meerjarenproject is het onderzoeken van het effect van een langdurig voeren op een laag eiwit niveau in het rantsoen (gedurende 2 lactaties, het vergelijken van rantsoenen met 13.3 vs 14.7 vs 16.0 % ruw eiwit niveau). Het doel is om het effect na te gaan op de koeprestaties, het metabolisme en de gezondheid van lacterende melkkoeien. Voor koeprestaties kijken we naar melkproductie, melksamenstelling en voeropname. Daarnaast wordt de directe gasemissies door de koe gemeten (CH₄, maar ook kooldioxide) en berekenen we de TAN excretie, als belangrijkste drijfveer voor NH₃ emissie.

In het huidige experiment is er in overleg met de VDN (Vereniging Diervoerderindustrie Nederland) voor gekozen om het eiwit in het krachtvoer te verlagen, dit is ook het meest direct toepasbaar. Er is daarom voor gekozen om het eiwit in de controle behandeling te vervangen door een evenwichtige combinatie van zetmeel en vezel. De methaanemissie zal door het gebruik van de vezel licht stijgen op rantsoenniveau (in g CH₄ /kg DS rantsoen), echter we verwachten een daling van de voeropname bij de laag eiwit rantsoenen, waardoor de CH₄ emissie per koe na verwachting gelijk zal blijven of dalen.

Op innovatiecentrum Dairy Campus, onderdeel van Wageningen Livestock Research, wordt een experiment uitgevoerd met aan de start 60 melkkoeien waarbij gedurende 2 lactaties (2.5 - 3 jaar) het effect van een forse verlaging van het eiwit niveau in het rantsoen onderzocht wordt op de prestaties en het metabolisme en de gezondheid van de koeien.